Aluin! Is het een medicijn? Een Oosterse specerij? Een delfstof? Mysterieus.

Als jonge gast leerde mijn vader me ‘nat’ scheren. Soms kwam daar, zeker in het begin, wat bloed aan te pas. Hier, zei mijn vader, een aluinsteen. Een beetje bevochtigen en over de geschoren huid licht wrijven en klaar is kees. Zo gezegd zo gedaan, het prikte een beetje, maar het bloeden stelpte. Jaren heb ik de steen gebruikt, verpakt in een klem, zonder mij vragen te stellen hoe deze mysterieuze steen het bloeden kon stelpen.

De van Dale zegt over aluin: ‘dubbelzout van aluminiumsulfaat en kalium (potassium)sulfaat‘. Verder lezen we over aluinaarde: ‘benaming voor aluminiumoxyde, hoofdbestanddeel van klei, robijn, saffier en korund’. Als onkundige in scheikunde ben je daar niet veel mee. Maar dan staat er over aluinaardebeits: ‘azijnzure aluinaarde, als roodbeits in o.a. katoen- weverijen aangewend.’ Een begin van verheldering die verwijst naar de textielindustrie.

Wat is aluin precies en waarom was het zo belangrijk in het middeleeuwse Brugge?
Het wordt een interessante lezing van anderhalf uur over de geschiedenis van aluin, met als belangrijk onderdeel aluin in Brugge. Er wordt geopend met een algemene inleiding wat aluin is qua grondstof en haar geschiedenis.

De focus ligt hierna op het geschiedkundige in het gebruik van aluin en ook de historisch-geografische locaties in Brugge. Er wordt ook een poging gewaagd wat betreft aluin in de kunst.

Tom Everaerdt (°1964) woont sinds 2003 in Sint-Andries. Hij is werkzaam als financieel verantwoordelijke, maar heeft een passie voor geschiedenis. In 2018 studeerde hij af als stadsgids. Hij geeft lezingen en onderhoudt een blog met onderwerpen die betrekking hebben op Brugge en haar geschiedenis: https://tomskijk.com/